jąkać się

См. также в других словарях:

• jąkać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówić z przerwami, niewyraźnie, powtarzając niektóre sylaby z powodu wady wymowy lub ze zdenerwowania; zacinać się przy mówieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}W zdenerwowaniu zawsze się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jąkać — ndk I, jąkaćam, jąkaćasz, jąkaćają, jąkaćaj, jąkaćał, jąkaćany rzad. «mówić coś niepłynnie, nieskładnie, niewyraźnie; bąkać» Jąkać coś pod nosem, niezrozumiale. jąkać się «mieć wadę mowy polegającą na przerywaniu pośrodku sylab, słów i zdań,… …   Słownik języka polskiego

• jąkać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, jąkaćam, jąkaća, jąkaćają, jąkaćany, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówić coś niezrozumiale, nieskładnie, zacinając się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś tam jąkał pod nosem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zacinać się – zaciąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przecinać sobie lekko skórę; ranić, kaleczyć się czymś ostrym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Codziennie zacina się przy goleniu. Zaciąć się nożem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jąkanie się — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. jąkać się. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}med. {{/stl 8}}{{stl 7}} zaburzenia mowy, polegające na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… …   Słownik języka polskiego

• stękać — ndk I, stękaćam, stękaćasz, stękaćają, stękaćaj, stękaćał stęknąć dk Va, stękaćnę, stękaćniesz, stękaćnij, stękaćnął, stękaćnęła, stękaćnęli, stękaćnąwszy 1. «wydawać ciężkie, głośne westchnienia» Stękać z bólu. Stęknąć z wysiłku. 2. tylko ndk… …   Słownik języka polskiego

• stękać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, stękaćam, stękaća, stękaćają {{/stl 8}}– stęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, stękaćnę, stękaćnie, stękaćnij, stękaćnął, stękaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać głuche, ciężkie westchnienia : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jąkanie — ↨ jąkanie się n I rzecz. od jąkać (się) Jąkanie na tle czynnościowym; jąkanie na tle organicznym …   Słownik języka polskiego

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• zaplątać — dk IX, zaplątaćplączę, zaplątaćplączesz, zaplątaćplącz, zaplątaćał, zaplątaćany rzad. zaplątywać ndk VIIIa, zaplątaćtuję, zaplątaćtujesz, zaplątaćtuj, zaplątaćywał, zaplątaćywany «plącząc zamotać, zaczepić jedno o drugie; splątać» Zaplątać nici,… …   Słownik języka polskiego